Wanneer ik in België ben en een snoepwinkel tegenkom ga ik altijd naar binnen om cuberdons te kopen. Cuberdons zijn een soort kegeltjes met een stevig suikerig buitenlaagje en een stroperige binnenkant.De Belgen beweren dat deze snoepjes vrijwel niet geëxporteerd worden vanwege hun beperkte houdbaarheid maar misschien is het wel zoiets als met Nederlanders en drop, dat lusten ze ook bijna nergens anders.
Vorige week was ik bij de Xenos en kwam daar een hele pallet met "cuberdon spread" tegen. Ik had er nog nooit van gehoord maar er ging natuurlijk gelijk een potje mee naar huis om te proeven. Ze hebben de basis voor Cuberdons gemengd met witte chocolade. Je proeft de chocolade niet en het maakt de textuur erg goed. Op brood lijkt het me niet zo fantastisch, maar in toetjes wel. Nu alleen nog bedenken hoe ik het precies in een toetje (of zoku ijsje) ga verwerken voordat ik alles zo opeet !
Geldhof cub-o-spread, te koop bij Xenos voor 0.69 euro per potje.
Project Mimosa
zaterdag 9 november 2013
vrijdag 25 oktober 2013
#83 imdb top 250; Good Will Hunting en the Bourne Ultimatum (115/250)
Dunc en ik kijken graag films, en we houden van lijstjes. Het bekendste filmlijstje is toch wel de imdb top 250. Ik had al een aardig aantal films van de lijst gezien voordat ik me er mee bezig ging houden de lijst vol te maken. Voordat ik aan deze Day Zero lijst begon stond ik op 113 films.
Afgelopen week heb ik er weer twee gekeken, geheel bij toeval 2 films met Matt Damon in de hoofdrol.
#194 The Bourne Ultimatum
Film nummer drie in de Bourne reeks. Gewoon hele lekkere actie. Veel meer kan ik er niet over zeggen, behalve dan dat ik normaal niet graag actiefilms kijk (tenzij scifi of vampiers oid), dus dit is goed gedaan.
#144 Good Will Hunting (1997)
Deze film wilde ik al een tijd kijken, ik heb hem ooit zelfs op VHS gekocht. Nu kwam het er eindelijk eens van. Destijds was het een beetje een hype, je had die twee jongens (Matt Damon en Ben Affleck) die samen een filmscript hadden geschreven voor een film die een groot succes werd. Een film over Will, een jongen die briljant is maar vanwege zijn lage zelfvertrouwen niets van zijn leven weet te maken tot hij wordt geholpen door een onorthodoxe psycholoog, een typische rol voor Robin Williams.
Leuke film maar niet echt bijzonder. Erg leuk vond ik natuurlijk de keuze voor muziek van Elliott Smith. Voor het nummer "Miss Misery" kreeg hij een Oscar-nominatie (maar had vrijwel geen kans tegen "My heart will go on" uit de film Titanic"). Daar stond Smith tijdens de uitreiking ineens , helemaal in zijn eentje op het immense podium, in het witte pak dat iemand van de platenmaatschappij voor hem had gekocht, over een aangeklede backingtrack te spelen.
We hebben hem in 2000 zien optreden in de tent op Rock Werchter en in 2003 was hij dood (waarschijnlijk zelfmoord). Deze week alweer 10 jaar. Blijft jammer.
Afgelopen week heb ik er weer twee gekeken, geheel bij toeval 2 films met Matt Damon in de hoofdrol.
#194 The Bourne Ultimatum
Film nummer drie in de Bourne reeks. Gewoon hele lekkere actie. Veel meer kan ik er niet over zeggen, behalve dan dat ik normaal niet graag actiefilms kijk (tenzij scifi of vampiers oid), dus dit is goed gedaan.
#144 Good Will Hunting (1997)
Deze film wilde ik al een tijd kijken, ik heb hem ooit zelfs op VHS gekocht. Nu kwam het er eindelijk eens van. Destijds was het een beetje een hype, je had die twee jongens (Matt Damon en Ben Affleck) die samen een filmscript hadden geschreven voor een film die een groot succes werd. Een film over Will, een jongen die briljant is maar vanwege zijn lage zelfvertrouwen niets van zijn leven weet te maken tot hij wordt geholpen door een onorthodoxe psycholoog, een typische rol voor Robin Williams.
Leuke film maar niet echt bijzonder. Erg leuk vond ik natuurlijk de keuze voor muziek van Elliott Smith. Voor het nummer "Miss Misery" kreeg hij een Oscar-nominatie (maar had vrijwel geen kans tegen "My heart will go on" uit de film Titanic"). Daar stond Smith tijdens de uitreiking ineens , helemaal in zijn eentje op het immense podium, in het witte pak dat iemand van de platenmaatschappij voor hem had gekocht, over een aangeklede backingtrack te spelen.
We hebben hem in 2000 zien optreden in de tent op Rock Werchter en in 2003 was hij dood (waarschijnlijk zelfmoord). Deze week alweer 10 jaar. Blijft jammer.
#50 Eet tien dingen die je nog nooit heb gegeten; Cherimoya (3/10)
Op de markt vond ik Cherimoya's te koop voor 1.50 per stuk. Ik heb er eentje gekocht om te proberen. De vrucht was groen en keihard, maar na een dag werd het zachter en kwamen er een soort zwarte randjes om de schubachtige aftekeningen op de schil. De dag daarna hebben we het ding doormidden gesneden en elk de helft uitgelepeld.
Het vruchtvlees leek een beetje op een soort dunne bananenmoes met harde zwarte pitten erin. Het at wel lastig omdeat je de pitten moet uitspugen, maar het was de moeite waard want het vruchtvlees was erg lekker. Het smaakte als een mix tussen allerlei fruitsoorten, maar we konden maar moeilijk bedenken welk fruit dan precies. In elk geval banaan, ananas en nog wat andere vruchten. Als ik google zie ik dat andere mensen er ook niet uit komen, iedereen zegt iets anders.
Dunc en ik willen in elk geval nog wel vaker Cherimoya eten !
Het vruchtvlees leek een beetje op een soort dunne bananenmoes met harde zwarte pitten erin. Het at wel lastig omdeat je de pitten moet uitspugen, maar het was de moeite waard want het vruchtvlees was erg lekker. Het smaakte als een mix tussen allerlei fruitsoorten, maar we konden maar moeilijk bedenken welk fruit dan precies. In elk geval banaan, ananas en nog wat andere vruchten. Als ik google zie ik dat andere mensen er ook niet uit komen, iedereen zegt iets anders.
Dunc en ik willen in elk geval nog wel vaker Cherimoya eten !
Plaatje; wikimedia commons |
donderdag 24 oktober 2013
#14 Art Nouveau weekend Brussel
#14 ; Art nouveau tour van Brussel
Afgelopen zomer las ik op mijn werk iets in de krant (nota bene in een bijlage van de Telegraaf) over de Art Nouveau/Art Deco Biënnale in Brussel. Tweejaarlijks stellen diverse organisaties en particulieren hun bijzondere gebouwen open voor bezoek door het publiek en daaromheen worden diverse andere activiteiten georganiseerd. Het leek me een leuke aanleiding voor een moeder/dochter weekeindje. Ik heb een hotel geboekt, onder felle concurrentie van andere belangstellenden een aantal mooie interieurbezoeken weten te reserveren en de verdere details qua routes, eetgelegenheden etc uitgewerkt.
Zaterdag 12 oktober vertrokken we 's ochtends vroeg met de trein vanuit Souburg. Na een overstap in Roosendaal kwamen we in de stoptrein naar Antwerpen terecht. Onderweg kwamen we nog een klein jongetje tegen die in z'n huis bij het station naar de trein stond te zwaaien. Aan de vertederde geluiden te horen zwaaide de halve coupé terug. Onze laatste overstap was op Antwerpen Centraal, ook wel een mooi station;
Ons eerste bezoek was dus een goed begin. We hebben de tram gepakt en zijn door Etterbeek gereden naar de plek van onze volgende afspraak; het Cauchiehuis. Dat ligt op een prachtige locatie met uitzicht op het Jubelpark. We hoorden de halsbandparkieten in het park al roepen. Omdat we nog zo'n 1.5 uur over hadden voor de rondleiding besloten we eerst het park in te gaan. Al snel zagen we de triomfboog en aangrenzende gebouwen.
Het leek wel leuk de triomfboog te beklimmen, dat kan via het legermuseum waarvan de entree gratis is. Eenmaal binnen liepen we gelijk de verkeerde kant op en kwamen we terecht in een enorme zaal die tjokvol militaire parafernalia gestouwd was. Uiteindelijk gingen we de goede kant op en vonden we de trap.
Eenmaal boven hadden we een mooi uitzicht over Brussel, op de foto mijn moeder aan de kant van de Tervurenlaan;
Nadat we weer beneden waren hebben we nog een rondje door het park gelopen, met als doel het paviljoen en reliëf van menselijke driften, het paviljoen is ontworpen door Victor Horta (vóót de Art Nouveau), maar het paviljoen stond zodanig in de steigers dat er niets van te zien was.
Mams op de terugweg voor de trionfboog en arcade (met onder de galerij een mozaiek ontworpen door Ciamberlani)
Toen we terug waren bij het Cauchiehuis hebben we daar eerst de tentoonstellingsruimte in de kelder bezocht waar de geschiedenis werd verteld van het echtpaar Cauchie, hun huis en de restauratie ervan.
De rondleiding begon buiten met uitleg over de gevel, over de gebruikte sgraffito-techniek, de inhoud van de voorstelling (muzen en rozen), etc. Het echtpaar Cauchie waren kunstenaars en hun huis was eigenlijk een affiche van hun kunnen.
Binnen zijn we rongeleid op de bel-etage waar het meubilair en de sgraffiti ook prachtig zijn gerestaureerd. Ik heb een poster en wat kaarten gekocht van het interieur waarop vrouwenfiguren te zien zijn die de zintuigen voorstellen, zoals tastzin hieronder;
Nadat we het Cauchie huis hebben bezocht zijn we de Tervurenlaan doorgelopen om in het kader van # 12 op m'n day zero lijst een stukje UNESCO werelderfgoed te bezoeken, namelijk het Stoclet paleis.
Dit gebouw is begin 20e eeuw ontworpen, gebouwd, gedecoreerd en ingericht door een groep kunstenaars en ambachtslieden behorende tot de Wiener Werkstätte. Het is een belangrijk en intact voorbeeld van een totaalkunstwerk. Het gebouw wordt sinds 2002 alleen nog bewoond door conciërges maar aan het gebouw, het interieur en de tuin is door de jaren heen vrijwel niets veranderd. Het Stoclet paleis is altijd een privé- residentie geweest en is ook nu absoluut niet te bezoeken, wat het nog eens extra intrigerend maakt. Er zit gewoon een door Klimt beschilderde eetzaal in, maar niemand die er naar mag kijken....
Beeld op het dak van de ingang;
Op de terugweg over de Avenue Tervueren zagen we de boog van het Jubelpark alweer opdoemen;
Vervolgens gingen we met de metro en de tram terug richting hotel, maar we stapten uit op de koningsstraat om te gaan eten bij café-restaurant "de Ultieme Hallucinatie", een gebouw uit 1850 wat in 1904 door Paul Hamesse is verbouwd in Art Nouveau stijl. Je weet binnen gewoon niet waar je kijken moet naar alle versieringen. We zaten naast een prachtige art nouveau inbouwkast, voor een schouw met koperen ombouw met een vis erop, vantussen het motief op het behang keek een geschilderde pauw nieuwsgierig op ons neer, en dat was alleen maar het stukje rond ons tafeltje.
Gelukkig maar dat er veel te zien was, want met de bediening liep het helemaal in de soep. Er was blijkbaar een grote groep binnengekomen en er leek wel totale paniek uitgebroken onder het personeel, vooral de maître liep echt rond als een kip zonder kop. Het duurde erg lang voordat we überhaupt iets te drinken kregen, na een tijdje kregen we (net als alle andere tafels) een paar stukjes brood om ons zoet te houden en uiteindelijk kregen we als laatste eten, terwijl we eerder binnengekomen waren dan andere gasten. De maître gaf de keuken daar de schuld van, maar we hadden het idee dat ze dat gehoord hebben door de per ongeluk nog openstaande intercom van de dienstlift want daar begonnen ze later een enorm kabaal doorheen te maken, wat klonk alsof het uit pure opstandigheid was. Gelukkig was het eten wel lekker maar het kon de absurde wachttijd niet goedmaken.
Daarna naar het hotel en lekker slapen...
De volgende ochtend hebben we wat broodjes gekocht voor het ontbijt want we waren alweer op tijd op pad naar onze eerste afspraak, een huis in de rue Belle-Vue. Op de Louizalaan passeerden we de door Horta gebouwde huizen hôtel Solvay (opgenomen op de UNESCO wereld erfgoedlijst) en hôtel Max Hallet. Het was me helaas niet gelukt om een rondleiding in deze huizen te bemachtigen, hopelijk volgende keer beter.
We hadden een rondleiding geboekt door een huis ontworpen door Ernest Blérot. We werden rondgeleid door een gids die vertelde dat Blérot zijn overgrootvader was. Toen we even rondkeken zagen we al dat een aantal huizen in het straatje in dezelfde stijl gebouwd waren, die bleken inderdaad ook van Blérot te zijn. Er stond er zelfs eentje te koop. Helaas waren ze in slechte staat of op nogal aparte wijze gerestaureerd. Het huis waar wij heen gingen (rechts op de foto) was helemaal gerenoveerd.
Van buiten zag het er mooi uit, met een erker, glas-in-lood, sgraffiti en prachtig smeedijzer boven de erker en vooral op de voordeur, maar het bleef een rijtjeshuis qua formaat dus niet zo imposant van buitenaf als de grotere herenhuizen van Hankar of Horta die we hadden gezien. Binnen bleek het toch wel andere koek dan verwacht, alleen in het halletje al zag ik schilderingen op de muur in zweepslag-patroon á la hôtel Tassel, een mooi garderobemeubeltje, mooie tegeltjes, haakjes voor jassen, glas in lood deuren in gebogen houten kozijnen, etc etc.
Toen we door de deuren naar binnen gingen kwamen we in een soort galerie die uitliep op een serre met mozaïeksteentjes op de vloer die me deed denken aan hôtel Max Hallet (maar dan niet zo breed). Er was een dubbele trap naar boven met prachtige krullende smeedijzeren balustrades, etc, etc. Ik dacht dat dit een burgerhuisje was ? Op dat moment zegt de gids; "het enige wat nog origineel is, is het plafond in de eetkamer." De eigenaar was een kunstverzamelaar die dit pand leek te hebben omgetoverd tot zijn eigen Art Nouveau fantasie. En waarom niet, toen hij het pand kocht was er van het interieur niets over en het resultaat was prachtig.
Naderhand hebben we nog even de huizen in de rest van de straat van buitenaf bewonderd en zijn we tussen de vijvers van Elsene doorgelopen naar de bushalte. Ik heb nog nooit zoveel Nijlganzen bij elkaar gezien als aan die vijvers.
We zijn met de bus naar het Centraal station gereden en vanaf daar zijn we naar de Grote Markt gelopen. Brussel staat bekend om zijn wafels en de beste wafels schijnen gebakken te worden bij Maison Dandoy. Boven hun koekjeswinkel in de rue Charles Buls zit een tearoom (van buitenaf is dit niet te zien, maar ik had vooronderzoek gedaan) waar je ze rustig op kunt eten. Erg rustig, want wederom merkten we dat je voor eten in Brussel genoeg tijd uit moet trekken. In de stampvolle tearoom was maar één zwaar overspannen serveerstertje aan het werk, en dat was niet genoeg. Nadat er al een heleboel klanten chagrijnig vertrokken waren omdat het te lang duurde en een beetje aso type helemaal door het lint was gegaan tegen haar en een andere werknemer die zijn neus liet zien kwam er ineens iemand speculaasjes brengen uit de bakkerij en kwamen er eindelijk wat mensen van beneden helpen. We hebben Brusselse wafels met kersen gegeten, en ik had er heerlijke chocolademelk bij. Heel anders dan wat er in Nederland meestal moet doorgaan voor chocolademelk.
Na de lunch hadden we een Art Nouveau rondleiding door de Marollen op het programma staan.
Doordat het bij de tearoom zo lang duurde konden we maar eventjes rondkijken op de Grote markt (#12 bezoek 6 UNESCO world heritage sites) voordat we door moesten naar de trappen van de Beurs waar de rondleiding startte.
De rondleiding duurde twee uur en leidde ons langs allerlei Art Nouveau gebouwen in de Brusselse binnenstad. Mijn favorieten waren denk ik Maison de Blanc op de Kiekenmarkt met tegels ontworpen door Privat Livemont;
En de kleuterschool van Horta;
Het regende en waaide flink (maar niet zo hard als in Vlissingen en de rest van Nederland, hoorden we achteraf), onze paraplu's waaiden steeds binnenstebuiten en gingen van lieverlee natuurlijk kapot. Dat was wel jammer, maar verder was het een erg mooie rondleiding. We hielden op bij "Old England" waar nu het muziekinstrumentenmuseum zit. Eerst zat er een warenhuis gevestigd, wat niet gelijk aansloeg bij de Brusselaars, zo vertelde de gids. Ze waren er niet aan gewend dat je zomaar binnen kon gaan en alle koopwaar zelf mocht pakken, in plaats van dat een verkoopster het liet zien. Misschien een bekend fenomeen voor diegenen die net als ik de prachtserie Mr Selfridge kijken ?
We namen de metro naar Schuman en liepen richting het Leopoldpark. Op een straathoek kwamen we een theesalon/bakkerij tegen waar we naar binnen gingen om wat te drinken en op te warmen. Het bleek een filiaal van de keten Paul te zijn. Erg leuk ingericht met vintage meubeltjes en schilderijen van het kaliber "huilend zigeunerkindje". De chocolademelk was hier zo mogelijk nog lekkerder dan eerder die middag.
Vervolgens gingen we op weg naar onze laatste rondleiding van het weekend; na een wandeling door het park, langs het mooie instituut voor fysiologie en de handelsschool kwamen we bij de Solvay- bibliotheek . We troffen daar een gids met een heerlijk ironische humor die ons gelijk duidelijk maakte dat het geen Art Nouveau gebouw was wat we gingen bezoeken, maar soit.
We kwamen in een enorme ruimte die was als een kerk voor kennis en kregen van de gids te horen dat er in de tijd van het Sociologisch Instituut maar twee handjesvol mensen de hele bibliotheek voor zich alleen hadden. Een bizar maar heerlijk idee.
Aangezien er momenteel eigenlijk ook geen permanente bestemming is voor het gebouw staat het een groot gedeelte van de tijd ook leeg. Aangezien het ook niet meer gebruikt wordt als bibliotheek waren er geen boeken meer en werd bezoekers gevraagd mooi gebonden boeken te doneren om de boel wat te vullen. Er stonden een aantal sets achterhaalde wetsbundels, gebundelde verslagen van de Europese Unie en heel veel slechte romans :-D
We namen de metro terug naar het hotel om onze bagage op te halen en togen naar het station. Daar hadden we nog tijd voor een snelle hap maar alles was dicht ! Want ja, zondag. Dat was de hele dag al een rare gewaarwording, het overgrote deel van de horeca waar we langs kwamen was gewoon gesloten. De enige keuze die we hadden was de Quick (bleh!) of een shoarma tent. Tot mijn verbazing pakte dat nog het beste uit want daar verkochten ze broodjes halloumi ! Uiteindelijk toch nog best lekker gegeten dus.
En toen lekker terug naar ons eigen huisje !
Afgelopen zomer las ik op mijn werk iets in de krant (nota bene in een bijlage van de Telegraaf) over de Art Nouveau/Art Deco Biënnale in Brussel. Tweejaarlijks stellen diverse organisaties en particulieren hun bijzondere gebouwen open voor bezoek door het publiek en daaromheen worden diverse andere activiteiten georganiseerd. Het leek me een leuke aanleiding voor een moeder/dochter weekeindje. Ik heb een hotel geboekt, onder felle concurrentie van andere belangstellenden een aantal mooie interieurbezoeken weten te reserveren en de verdere details qua routes, eetgelegenheden etc uitgewerkt.
Zaterdag 12 oktober vertrokken we 's ochtends vroeg met de trein vanuit Souburg. Na een overstap in Roosendaal kwamen we in de stoptrein naar Antwerpen terecht. Onderweg kwamen we nog een klein jongetje tegen die in z'n huis bij het station naar de trein stond te zwaaien. Aan de vertederde geluiden te horen zwaaide de halve coupé terug. Onze laatste overstap was op Antwerpen Centraal, ook wel een mooi station;
Foto door Carolus |
Uiteindelijk kwamen we aan op onze eindbestemming, station Brussel-Noord. Ik vind dit een mooi station met z'n Art Deco stijl (al is het pas in de jaren '50 gebouwd)
Eerst maar eens onze bagage afgeven in het hotel een paar minuten verderop. Om bij het thema van het weekend te blijven hadden we een kamer geboekt in hotel Le Plaza, een hotel uit 1931, gebouwd in Art Deco stijl. Zoals m'n moeder zei; eigenlijk jammer dat we de hele tijd de hort op waren, want het was een fantastisch mooi hotel.
Na het afgeven van de bagage hebben we een stukje gelopen, eerst verder de straat in, toen via winkelgalerij passage du nord en daarna terug. We hebben geluncht bij een Exki , ze noemen zichzelf een "fastfoodrestaurant" maar dan wel het gezondste waar ik ooit heb gegeten. M'n moeder had een soort bulgurtabouleh met geitenkaas, groene salade en edamame, ik had een bakje gekookte wortelen met ras-al-hanout, schijfjes groene olijf, sesamzaad en hele lekkere hummus. We deelden een bakje "detox" soep met brood en als toetje hadden we allebei een mini-gebakje.
Na de lunch was het tijd om op pad te gaan naar onze eerste afspraak; een rondleiding in het Ciamberlani huis. We werden rondgeleid door Riet, die meestal fietstochten door Brussel gidst. Ze vertelde leuk en met veel kennis van zaken.
Het Ciamberlani huis werd gebouwd in 1897, ontworpen door de architect Paul Hankar voor de schilder Ciamberlani, die daar ging wonen met zijn moeder. We kwamen binnen door brede deuren aan de linkerkant van de gevel en begonnen in de kelder. Dat was het domein van het personeel, die ook een eigen achtertrap hadden. Erg "upstairs, downstairs" allemaal. Via de kelder liepen we door naar de tuin, aangelegd in Japanse stijl omdat dat origineel ook zo geweest moet zijn. Het was geen grote of overdadige tuin maar alles was perfect in balans, ik zou ook wel zoiets willen. Het mooiste was een groot stuk natuursteen waar water uit/overheen liep.
In de tuin konden we de achtergevel zien, het huis is in 1927 verbouwd door architect Adrien Blomme en Art Nouveau was toen inmiddels uit de mode, de elementen die tijdens de verbouwing zijn aangebracht waren in Art Deco stijl. Er is oa een balkon aangebracht, wat wel het licht uit de originele serre wegnam. Tijdens de restauratie hebben ze het balkon laten zitten maar is de vloer van glas gemaakt, zodat het niet langer al het licht tegenhield. De hoofdreden voor de verbouwing was overigens vrij banaal; de toenmalige eigenaar van het huis wilde graag zijn auto binnen kunnen zetten en dus is er aan de voorkant van het huis een garage gemaakt (aha, dat waren dus die brede deuren waardoor we binnen gingen). De gids wond er geen doekjes om dat die auto buiten had mogen wegroesten wat haar betreft :-D
Art nouveau was indertijd wel een stijl die in de mode was maar eigenlijk nog wel erg vernieuwend en voor sommigen ronduit schokkend. Op de bel-etage zijn de serre en eetkamer in art nouveau stijl maar de voorste kamer aan de straatkant is ineens in Louis XVI-stijl, de gids legde uit; "Dat was voor Ciamberlani's moeder, die kon dan het gordijn dichttrekken en haar eigen gasten ontvangen zonder dat ze hoefden te kijken naar wat die Hankar daar allemaal had aangericht !"
Daarna kwamen we in het trapportaal wat helemaal tot aan de lichtkoepel in het dak loopt en waar een groot schilderij van Ciamberlani hangt van drie vrouwen die aan het oogsten zijn. Via de trap gingen we naar de eerste verdieping. Daar is de woonkamer met die prachtige ronde ramen. Dát was toch wel zo mooi, ik denk dat dit wel het mooiste huis is waar ik ooit ben geweest.
Het tot nu toe laatste hoofdstuk in de geschiedenis van dit huis is dat het door de jaren heen in verval was geraakt en dat het gekocht is door een Franse familie die het helemaal heeft laten restaureren. Ze kwamen met 4 kinderen en een vijfde onderweg terecht in een bouwvallig huis zonder moderne voorzieningen wat nog vijf jaar lang opgeknapt moest worden, maar ze waren gewoon verliefd. En dat snap ik volkomen, want ik ben het ook <3
Ons eerste bezoek was dus een goed begin. We hebben de tram gepakt en zijn door Etterbeek gereden naar de plek van onze volgende afspraak; het Cauchiehuis. Dat ligt op een prachtige locatie met uitzicht op het Jubelpark. We hoorden de halsbandparkieten in het park al roepen. Omdat we nog zo'n 1.5 uur over hadden voor de rondleiding besloten we eerst het park in te gaan. Al snel zagen we de triomfboog en aangrenzende gebouwen.
Het leek wel leuk de triomfboog te beklimmen, dat kan via het legermuseum waarvan de entree gratis is. Eenmaal binnen liepen we gelijk de verkeerde kant op en kwamen we terecht in een enorme zaal die tjokvol militaire parafernalia gestouwd was. Uiteindelijk gingen we de goede kant op en vonden we de trap.
Eenmaal boven hadden we een mooi uitzicht over Brussel, op de foto mijn moeder aan de kant van de Tervurenlaan;
Nadat we weer beneden waren hebben we nog een rondje door het park gelopen, met als doel het paviljoen en reliëf van menselijke driften, het paviljoen is ontworpen door Victor Horta (vóót de Art Nouveau), maar het paviljoen stond zodanig in de steigers dat er niets van te zien was.
Mams op de terugweg voor de trionfboog en arcade (met onder de galerij een mozaiek ontworpen door Ciamberlani)
Toen we terug waren bij het Cauchiehuis hebben we daar eerst de tentoonstellingsruimte in de kelder bezocht waar de geschiedenis werd verteld van het echtpaar Cauchie, hun huis en de restauratie ervan.
De rondleiding begon buiten met uitleg over de gevel, over de gebruikte sgraffito-techniek, de inhoud van de voorstelling (muzen en rozen), etc. Het echtpaar Cauchie waren kunstenaars en hun huis was eigenlijk een affiche van hun kunnen.
Foto door Ben2 |
Foto door Wasily |
Nadat we het Cauchie huis hebben bezocht zijn we de Tervurenlaan doorgelopen om in het kader van # 12 op m'n day zero lijst een stukje UNESCO werelderfgoed te bezoeken, namelijk het Stoclet paleis.
Dit gebouw is begin 20e eeuw ontworpen, gebouwd, gedecoreerd en ingericht door een groep kunstenaars en ambachtslieden behorende tot de Wiener Werkstätte. Het is een belangrijk en intact voorbeeld van een totaalkunstwerk. Het gebouw wordt sinds 2002 alleen nog bewoond door conciërges maar aan het gebouw, het interieur en de tuin is door de jaren heen vrijwel niets veranderd. Het Stoclet paleis is altijd een privé- residentie geweest en is ook nu absoluut niet te bezoeken, wat het nog eens extra intrigerend maakt. Er zit gewoon een door Klimt beschilderde eetzaal in, maar niemand die er naar mag kijken....
Het grijze stipje links van het midden ben ik ;-D |
Beeld op het dak van de ingang;
Vervolgens gingen we met de metro en de tram terug richting hotel, maar we stapten uit op de koningsstraat om te gaan eten bij café-restaurant "de Ultieme Hallucinatie", een gebouw uit 1850 wat in 1904 door Paul Hamesse is verbouwd in Art Nouveau stijl. Je weet binnen gewoon niet waar je kijken moet naar alle versieringen. We zaten naast een prachtige art nouveau inbouwkast, voor een schouw met koperen ombouw met een vis erop, vantussen het motief op het behang keek een geschilderde pauw nieuwsgierig op ons neer, en dat was alleen maar het stukje rond ons tafeltje.
Gelukkig maar dat er veel te zien was, want met de bediening liep het helemaal in de soep. Er was blijkbaar een grote groep binnengekomen en er leek wel totale paniek uitgebroken onder het personeel, vooral de maître liep echt rond als een kip zonder kop. Het duurde erg lang voordat we überhaupt iets te drinken kregen, na een tijdje kregen we (net als alle andere tafels) een paar stukjes brood om ons zoet te houden en uiteindelijk kregen we als laatste eten, terwijl we eerder binnengekomen waren dan andere gasten. De maître gaf de keuken daar de schuld van, maar we hadden het idee dat ze dat gehoord hebben door de per ongeluk nog openstaande intercom van de dienstlift want daar begonnen ze later een enorm kabaal doorheen te maken, wat klonk alsof het uit pure opstandigheid was. Gelukkig was het eten wel lekker maar het kon de absurde wachttijd niet goedmaken.
Daarna naar het hotel en lekker slapen...
De volgende ochtend hebben we wat broodjes gekocht voor het ontbijt want we waren alweer op tijd op pad naar onze eerste afspraak, een huis in de rue Belle-Vue. Op de Louizalaan passeerden we de door Horta gebouwde huizen hôtel Solvay (opgenomen op de UNESCO wereld erfgoedlijst) en hôtel Max Hallet. Het was me helaas niet gelukt om een rondleiding in deze huizen te bemachtigen, hopelijk volgende keer beter.
We hadden een rondleiding geboekt door een huis ontworpen door Ernest Blérot. We werden rondgeleid door een gids die vertelde dat Blérot zijn overgrootvader was. Toen we even rondkeken zagen we al dat een aantal huizen in het straatje in dezelfde stijl gebouwd waren, die bleken inderdaad ook van Blérot te zijn. Er stond er zelfs eentje te koop. Helaas waren ze in slechte staat of op nogal aparte wijze gerestaureerd. Het huis waar wij heen gingen (rechts op de foto) was helemaal gerenoveerd.
Foto door pov_steve |
Van buiten zag het er mooi uit, met een erker, glas-in-lood, sgraffiti en prachtig smeedijzer boven de erker en vooral op de voordeur, maar het bleef een rijtjeshuis qua formaat dus niet zo imposant van buitenaf als de grotere herenhuizen van Hankar of Horta die we hadden gezien. Binnen bleek het toch wel andere koek dan verwacht, alleen in het halletje al zag ik schilderingen op de muur in zweepslag-patroon á la hôtel Tassel, een mooi garderobemeubeltje, mooie tegeltjes, haakjes voor jassen, glas in lood deuren in gebogen houten kozijnen, etc etc.
Toen we door de deuren naar binnen gingen kwamen we in een soort galerie die uitliep op een serre met mozaïeksteentjes op de vloer die me deed denken aan hôtel Max Hallet (maar dan niet zo breed). Er was een dubbele trap naar boven met prachtige krullende smeedijzeren balustrades, etc, etc. Ik dacht dat dit een burgerhuisje was ? Op dat moment zegt de gids; "het enige wat nog origineel is, is het plafond in de eetkamer." De eigenaar was een kunstverzamelaar die dit pand leek te hebben omgetoverd tot zijn eigen Art Nouveau fantasie. En waarom niet, toen hij het pand kocht was er van het interieur niets over en het resultaat was prachtig.
Naderhand hebben we nog even de huizen in de rest van de straat van buitenaf bewonderd en zijn we tussen de vijvers van Elsene doorgelopen naar de bushalte. Ik heb nog nooit zoveel Nijlganzen bij elkaar gezien als aan die vijvers.
We zijn met de bus naar het Centraal station gereden en vanaf daar zijn we naar de Grote Markt gelopen. Brussel staat bekend om zijn wafels en de beste wafels schijnen gebakken te worden bij Maison Dandoy. Boven hun koekjeswinkel in de rue Charles Buls zit een tearoom (van buitenaf is dit niet te zien, maar ik had vooronderzoek gedaan) waar je ze rustig op kunt eten. Erg rustig, want wederom merkten we dat je voor eten in Brussel genoeg tijd uit moet trekken. In de stampvolle tearoom was maar één zwaar overspannen serveerstertje aan het werk, en dat was niet genoeg. Nadat er al een heleboel klanten chagrijnig vertrokken waren omdat het te lang duurde en een beetje aso type helemaal door het lint was gegaan tegen haar en een andere werknemer die zijn neus liet zien kwam er ineens iemand speculaasjes brengen uit de bakkerij en kwamen er eindelijk wat mensen van beneden helpen. We hebben Brusselse wafels met kersen gegeten, en ik had er heerlijke chocolademelk bij. Heel anders dan wat er in Nederland meestal moet doorgaan voor chocolademelk.
Na de lunch hadden we een Art Nouveau rondleiding door de Marollen op het programma staan.
Doordat het bij de tearoom zo lang duurde konden we maar eventjes rondkijken op de Grote markt (#12 bezoek 6 UNESCO world heritage sites) voordat we door moesten naar de trappen van de Beurs waar de rondleiding startte.
Grote markt |
Foto door EmDee |
Foto door EmDee |
En de kleuterschool van Horta;
Foto door Thomas Thielemans |
Het regende en waaide flink (maar niet zo hard als in Vlissingen en de rest van Nederland, hoorden we achteraf), onze paraplu's waaiden steeds binnenstebuiten en gingen van lieverlee natuurlijk kapot. Dat was wel jammer, maar verder was het een erg mooie rondleiding. We hielden op bij "Old England" waar nu het muziekinstrumentenmuseum zit. Eerst zat er een warenhuis gevestigd, wat niet gelijk aansloeg bij de Brusselaars, zo vertelde de gids. Ze waren er niet aan gewend dat je zomaar binnen kon gaan en alle koopwaar zelf mocht pakken, in plaats van dat een verkoopster het liet zien. Misschien een bekend fenomeen voor diegenen die net als ik de prachtserie Mr Selfridge kijken ?
We namen de metro naar Schuman en liepen richting het Leopoldpark. Op een straathoek kwamen we een theesalon/bakkerij tegen waar we naar binnen gingen om wat te drinken en op te warmen. Het bleek een filiaal van de keten Paul te zijn. Erg leuk ingericht met vintage meubeltjes en schilderijen van het kaliber "huilend zigeunerkindje". De chocolademelk was hier zo mogelijk nog lekkerder dan eerder die middag.
Vervolgens gingen we op weg naar onze laatste rondleiding van het weekend; na een wandeling door het park, langs het mooie instituut voor fysiologie en de handelsschool kwamen we bij de Solvay- bibliotheek . We troffen daar een gids met een heerlijk ironische humor die ons gelijk duidelijk maakte dat het geen Art Nouveau gebouw was wat we gingen bezoeken, maar soit.
We kwamen in een enorme ruimte die was als een kerk voor kennis en kregen van de gids te horen dat er in de tijd van het Sociologisch Instituut maar twee handjesvol mensen de hele bibliotheek voor zich alleen hadden. Een bizar maar heerlijk idee.
Aangezien er momenteel eigenlijk ook geen permanente bestemming is voor het gebouw staat het een groot gedeelte van de tijd ook leeg. Aangezien het ook niet meer gebruikt wordt als bibliotheek waren er geen boeken meer en werd bezoekers gevraagd mooi gebonden boeken te doneren om de boel wat te vullen. Er stonden een aantal sets achterhaalde wetsbundels, gebundelde verslagen van de Europese Unie en heel veel slechte romans :-D
Foto door EmDee |
We namen de metro terug naar het hotel om onze bagage op te halen en togen naar het station. Daar hadden we nog tijd voor een snelle hap maar alles was dicht ! Want ja, zondag. Dat was de hele dag al een rare gewaarwording, het overgrote deel van de horeca waar we langs kwamen was gewoon gesloten. De enige keuze die we hadden was de Quick (bleh!) of een shoarma tent. Tot mijn verbazing pakte dat nog het beste uit want daar verkochten ze broodjes halloumi ! Uiteindelijk toch nog best lekker gegeten dus.
En toen lekker terug naar ons eigen huisje !
zondag 15 september 2013
Eerste update
Nu er bijna 6 dagen voorbij zijn wil ik even vertellen aan welke doelen ik inmiddels begonnen ben.
# 2 Maak een day zero blog en doe verslag van elk voltooid doel spreekt vanzelf, dat blog lees je nu.
Voor #3 Zet voor elk behaald doel 5 euro apart en #5 Doe al je kleingeld kleiner dan 50 cent in een spaarpot heb ik spaarpotjes gemaakt. Ik wilde niets kopen en alleen dingen gebruiken die ik al in huis had liggen.
Ik heb eerst twee lege potjes door de vaatwasser gehaald. Van een pot waar augurkjes in hebben gezeten heb ik een pot voor kleingeld geknutseld. Eerst heb ik een label gemaakt, dat wilde ik opplakken maar de enige lijm die we in huis bleken te hebben waren twee overjarige plakstiften. Een Prittstift die minstens 13 jaar oud moest zijn en een stift van de AH waarvan ik dacht dat 'ie nog niet zo oud was maar die ook al behoorlijk was ingedroogd. Omdat ik toch graag wilde plakken heb ik stukjes van die stift getrokken, een beetje vloeibaarder gemaakt tussen m'n vingers en ze daarna op het label aangebracht alsof het kleefgom was. Werkte alsnog prima. Aangezien ik me heb voorgenomen meer te gaan knutselen gaat lijm op het boodschappenlijstje.
Van een stuk ketting heb ik een hanger gemaakt voor om de pot. De ketting heb ik ooit voor 2 euro bij de Zeeman gekocht omdat ik de bedeltjes leuk vond, maar bij nader inzien stond het model niet leuk dus nu heeft het ding toch nog wat nut.
Op z'n uiteindelijke plekje samen met het potje waar geld voor elk behaald doel in zal gaan.
Voor #50 eet tien dingen die je nog nooit hebt gegeten heb ik cactusvijgen gekocht op de markt.
Ik had een rode en een groene.
De rode had rozerood vruchtvlees en de groene groengeel vruchtvlees. Er zat bij allebei maar weinig smaak aan en ze zaten tjokvol harde pitjes. Niet voor herhaling vatbaar wat mij betreft. En dat terwijl ik de grotere cactusvrucht pithaya (drakenfruit) wél lekker vind zo af en toe. Op de foto hieronder staat Flynn op de foto met wat roze pithaya's, maar hij vindt er niet zoveel aan.
Voor Duncan had ik deze week haring gekocht, dat heb ik alleen als kind wel eens geproefd en toen besloten dat ik het niet lustte. In het kader van day zero toch maar een hapje geproefd. Niet zo "vies" als ik dacht, eigenlijk best OK. Ik ga het alsnog niet eten (want vis) maar nu weet ik tenminste hoe het smaakt.
Voor #64 leer elke maand een Flylady habit aan wil ik bij het begin beginnen, dat ik het opgeruimd houden van je aanrecht. Aangezien de maand al ruimschoots begonnen was en ik een extra aanrecht in de bijkeuken heb ga ik in oktober met deze habit door. De afgelopen dagen is het steeds keurig opgeruimd en schoon geweest. Kookt ook veel lekkerder zo.
Doel #69 val af tot 78 kilo (onder 78 kilo heb ik geen obesitas-BMI meer) wordt een lastige, maar ik ben al op weg. Ik kom van 89 kilo. Gisteren scoorde ik 83.6. Vandaag ben ik én naar de sportschool geweest, én nog een uur gaan wandelen ondanks dat het spetterde. Wel hebben we vanavond mosselen met friet gegeten (gezellig met m'n moeder en haar vriend Kees) maar omdat ik vandaag overdag zo druk bezig ben geweest dat ik alleen ontbijt en lunch heb gegeten zat het met m'n calorie-inname ook wel snor. Als toetje een zelfgemaakt ZOKU aardbei ijsje, dat is ook vrij gezond.
# 2 Maak een day zero blog en doe verslag van elk voltooid doel spreekt vanzelf, dat blog lees je nu.
Voor #3 Zet voor elk behaald doel 5 euro apart en #5 Doe al je kleingeld kleiner dan 50 cent in een spaarpot heb ik spaarpotjes gemaakt. Ik wilde niets kopen en alleen dingen gebruiken die ik al in huis had liggen.
Ik heb eerst twee lege potjes door de vaatwasser gehaald. Van een pot waar augurkjes in hebben gezeten heb ik een pot voor kleingeld geknutseld. Eerst heb ik een label gemaakt, dat wilde ik opplakken maar de enige lijm die we in huis bleken te hebben waren twee overjarige plakstiften. Een Prittstift die minstens 13 jaar oud moest zijn en een stift van de AH waarvan ik dacht dat 'ie nog niet zo oud was maar die ook al behoorlijk was ingedroogd. Omdat ik toch graag wilde plakken heb ik stukjes van die stift getrokken, een beetje vloeibaarder gemaakt tussen m'n vingers en ze daarna op het label aangebracht alsof het kleefgom was. Werkte alsnog prima. Aangezien ik me heb voorgenomen meer te gaan knutselen gaat lijm op het boodschappenlijstje.
Van een stuk ketting heb ik een hanger gemaakt voor om de pot. De ketting heb ik ooit voor 2 euro bij de Zeeman gekocht omdat ik de bedeltjes leuk vond, maar bij nader inzien stond het model niet leuk dus nu heeft het ding toch nog wat nut.
Op z'n uiteindelijke plekje samen met het potje waar geld voor elk behaald doel in zal gaan.
Voor #50 eet tien dingen die je nog nooit hebt gegeten heb ik cactusvijgen gekocht op de markt.
Ik had een rode en een groene.
foto; Tarquille |
De rode had rozerood vruchtvlees en de groene groengeel vruchtvlees. Er zat bij allebei maar weinig smaak aan en ze zaten tjokvol harde pitjes. Niet voor herhaling vatbaar wat mij betreft. En dat terwijl ik de grotere cactusvrucht pithaya (drakenfruit) wél lekker vind zo af en toe. Op de foto hieronder staat Flynn op de foto met wat roze pithaya's, maar hij vindt er niet zoveel aan.
Voor Duncan had ik deze week haring gekocht, dat heb ik alleen als kind wel eens geproefd en toen besloten dat ik het niet lustte. In het kader van day zero toch maar een hapje geproefd. Niet zo "vies" als ik dacht, eigenlijk best OK. Ik ga het alsnog niet eten (want vis) maar nu weet ik tenminste hoe het smaakt.
Voor #64 leer elke maand een Flylady habit aan wil ik bij het begin beginnen, dat ik het opgeruimd houden van je aanrecht. Aangezien de maand al ruimschoots begonnen was en ik een extra aanrecht in de bijkeuken heb ga ik in oktober met deze habit door. De afgelopen dagen is het steeds keurig opgeruimd en schoon geweest. Kookt ook veel lekkerder zo.
Doel #69 val af tot 78 kilo (onder 78 kilo heb ik geen obesitas-BMI meer) wordt een lastige, maar ik ben al op weg. Ik kom van 89 kilo. Gisteren scoorde ik 83.6. Vandaag ben ik én naar de sportschool geweest, én nog een uur gaan wandelen ondanks dat het spetterde. Wel hebben we vanavond mosselen met friet gegeten (gezellig met m'n moeder en haar vriend Kees) maar omdat ik vandaag overdag zo druk bezig ben geweest dat ik alleen ontbijt en lunch heb gegeten zat het met m'n calorie-inname ook wel snor. Als toetje een zelfgemaakt ZOKU aardbei ijsje, dat is ook vrij gezond.
dinsdag 10 september 2013
Project zero; 101 dingen in 1001 dagen
Project zero; 101 dingen in 1001 dagen
Via Fok!forum kwam ik in aanraking met het idee day zero project. Je bedenkt 101 doelen die je in 1001 dagen wilt en hopelijk kunt uitvoeren. Een goede aanleiding om eens te bedenken welke dingen je graag zou doen of meemaken en een stok achter de deur om ze dan ook uit te voeren. Mijn doelen staan op de internationale site;
http://dayzeroproject.com/user/Mimosa , maar ik ga op dit blog verslag doen van de voortgang en het behalen van de doelen.
Zoals je ziet heb ik doel nummer 1 inmiddels behaald, het maken van een lijst met 101 doelen. Dat is nog best een flink aantal dus het heeft een paar dagen broeden gekost. Mocht ik later nog een doel tegenkomen wat ik héél graag in de lijst wil dan kan ik nog altijd een minder interessant doel afvoeren.
Één doel heb ik al laten vallen, ik met mijn psoriasishuid hoorde jaren geleden al over een behandeling met Garra Rufa visjes die dode huidcellen van je af eten, dat leek me wel leuk om een keer te ervaren. De laatste tijd zijn zogenaamde "fish spa's" een hype aan het worden dus nu kwam die ervaring ook binnen handbereik. Gisteren was er echter een reportage bij Radar dat het eigenlijk maar onhygiënisch is en ook nog eens dieronvriendelijk. Garra Rufa knabbels zijn dus alweer van de lijst verdwenen.
Aanverwant onderwerp; ik lees op andere Day Zero blogs wel eens dat mensen met dolfijnen willen zwemmen of naar het Dolfinarium willen gaan, mocht iemand met zo'n doel op de lijst dit blog lezen dan raad ik je aan eerst de Oscarwinnende documentaire "the Cove" te kijken voor je geld geeft aan de dolfijnenindustrie.
Mocht "the Cove" je hebben geraakt dan komt in november ook nog de docu "Blackfish" in de Nederlandse bioscopen.
Via Fok!forum kwam ik in aanraking met het idee day zero project. Je bedenkt 101 doelen die je in 1001 dagen wilt en hopelijk kunt uitvoeren. Een goede aanleiding om eens te bedenken welke dingen je graag zou doen of meemaken en een stok achter de deur om ze dan ook uit te voeren. Mijn doelen staan op de internationale site;
http://dayzeroproject.com/user/Mimosa , maar ik ga op dit blog verslag doen van de voortgang en het behalen van de doelen.
- Maak een lijst van 101 doelen.
- Maak een day zero blog en doe verslag van elk voltooid doel (0/101)
- Zet voor elk behaald doel 5 euro apart (0/101)
- Volbreng de 52 week money challenge (0/52)
- Doe al je kleingeld kleiner dan 50 cent in een spaarpot
- Leen geld uit via Kiva
- Doe mee aan een demonstratie
- Ga op visite bij Jacques, Tracy & de jongens in Engeland
- Ga wat leuks doen met Katie
- Ga wat leuks doen met Lucy
- Speel het kaartspel weerwolven van Wakkerdam
- Bezoek 6 Unesco world heritage sites (0/6)
- Reis naar Schotland om pap’s as uit te strooien
- Doe een Art Nouveau tour van Brussel met mam
- Ga naar een brocante markt
- Ga kamperen
- Bezoek het Kröller-Müller met Dunc
- Fiets naar Domburg met Dunc
- Ga mee op een rondleiding met de boswachter/bomenwandeling
- Ga ein-de-lijk weer eens zwemmen in de zee
- Bezoek het Rijksmuseum
- Bezoek Teylers Museum
- Bezoek het Kattenkabinet
- Ga naar de tentoonstelling “David Bowie is”
- Stuur elke maand iemand een kaart (verjaardagskaart mag) (0/32)
- Plak alle trouwfoto’s in die niet in het originele album stonden
- Koop een goede camera
- Doe een cursus fotografie
- Maak een maand lang elke dag een seconde film van je bezigheden
- Maak een maand lang elke dag een seconde film van een kat
- Fotografeer een maand lang elke dag een boom op het plein
- Maak een fotoalbum
- Bouw een website
- Pin elke week minstens 7 dingen (liefst elke dag iets)
- Maak minstens 5 pinterest crafts (0/5)
- Rijg die 1000 kraanvogels eens aan elkaar en hang ze op in de slaapkamer
- Maak de cursus kattengenetica af
- Laat de katten dna testen (0/4)
- Maak 3 kattenspeeltjes (0/3)
- Maak collage opvangkittens
- Bouw een vintage koffer om tot kattenmand
- Koop een droogmachine
- Maak kattensnacks in de droogmachine
- Maak gedroogd fruit in de droogmachine
- Maak zelf pasta
- Bak zelf brood
- Doe de vegan challenge
- Bak een hazelnoottaart
- Bak cashewnotencake
- Eet tien dingen die je nog nooit hebt gegeten (0/10)
- Eet bij la Chapelle of Pure C
- Eet bij een Afrikaans restaurant (bv eetcafe Ibis adam)
- Kweek zelf groente
- Plant een boom(pje)
- Renoveer de tuin
- Maak een kattenren
- Maak de rest van de tuin catproof
- Maak een kattenkamer
- Koop een kunstwerk
- Zorg dat alle spullen van Piet die niet gebruikt worden het huis uit gaan
- verkoop minstens 5 dingen die je niet meer gebruikt (0/5)
- laat minstens vijf boeken vrij via bookcrossing (0/5)
- laat kapotte sieraden repareren
- Leer elke maand een flylady habit aan (0/12)
- Volg een groepsles op de sportschool
- Volg een groepsles in het zwembad
- Ga een maand lang elke dag een uur wandelen (0/30)
- Ren 5 kilometer
- Val af tot 78 kilo
- Val af tot 71 kilo
- Val af tot 65 kilo
- Slaap een maand lang 7 uur per nacht
- Neem een tattoo en/of nieuwe piercing
- Leer je eigen haar in te vlechten
- Ga naar de schoonheidsspecialiste
- “Leren smeren” - volg een make-up cursus
- Vind een nieuw luchtje
- Experimenteer met hair chalking
- Draag je haar een week lang elke dag op een andere manier
- Houd een LOTR marathon
- Houd een Hobbit marathon
- Houd een Kill Bill Marathon
- Kijk zoveel mogelijk films uit de IMDB 250 (113/250)
- Organiseer je bookmarks
- Organiseer mp3’s
- Maak een top 1000 van favoriete muzieknummers
- Luister elke maand een nieuw album
- Kijk Twin Peaks
- Kijk Dexter
- Kijk The Wire
- Leer drie gedichten uit je hoofd
- Lees Room van Emma Donoghue
- Lees 5 boeken die bekroond zijn met de Booker prize (0/5)
- Lees 5 boeken die bekroond zijn met de Pulitzer Prize (0/5)
- Lees de Sandman graphic novels van Neil Gaiman
- Haal je rijbewijs
- Begin een nieuwe studie
- Leer een pop/rock nummer op de harp
- Leer 5 extra telefoonnummers uit je hoofd
- Ga na de einddatum wat leuks doen van de inhoud van de spaarpot
- Bedenk 101 nieuwe doelen
Zoals je ziet heb ik doel nummer 1 inmiddels behaald, het maken van een lijst met 101 doelen. Dat is nog best een flink aantal dus het heeft een paar dagen broeden gekost. Mocht ik later nog een doel tegenkomen wat ik héél graag in de lijst wil dan kan ik nog altijd een minder interessant doel afvoeren.
Één doel heb ik al laten vallen, ik met mijn psoriasishuid hoorde jaren geleden al over een behandeling met Garra Rufa visjes die dode huidcellen van je af eten, dat leek me wel leuk om een keer te ervaren. De laatste tijd zijn zogenaamde "fish spa's" een hype aan het worden dus nu kwam die ervaring ook binnen handbereik. Gisteren was er echter een reportage bij Radar dat het eigenlijk maar onhygiënisch is en ook nog eens dieronvriendelijk. Garra Rufa knabbels zijn dus alweer van de lijst verdwenen.
Aanverwant onderwerp; ik lees op andere Day Zero blogs wel eens dat mensen met dolfijnen willen zwemmen of naar het Dolfinarium willen gaan, mocht iemand met zo'n doel op de lijst dit blog lezen dan raad ik je aan eerst de Oscarwinnende documentaire "the Cove" te kijken voor je geld geeft aan de dolfijnenindustrie.
Mocht "the Cove" je hebben geraakt dan komt in november ook nog de docu "Blackfish" in de Nederlandse bioscopen.
Abonneren op:
Posts (Atom)